Categories
Κείμενα

Αυτοοργάνωση [αραβικό]

Αυτοοργανωση αραβικό

Αυτοοργάνωση σημαίνει η ζωή μας στα χέρια μας.

Είμαστε όλοι μετανάστες γιατί θέλουμε να φύγουμε από την δυστυχία και να αναζητήσουμε την ευτυχία. Γιατί περπατούμε αυτόν τον κόσμο για να βρούμε το νερό της ζωής. Γιατί το ίδιο έκαναν οι άνθρωποι πριν από εμάς και το ίδιο θα κάνουν οι άνθρωποι μετά από εμάς.

Αυτοί που δημιουργούν τους πολέμους και καταστρέφουν τις ζωές μας δεν μπορεί να είναι και αυτοί που θα μας δώσουν μια καλύτερη ζωή. Αυτοί που μας λένε ψέματα και αυτοί που θέλουν να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό για ότι βλέπουμε και νιώθουμε, δεν είναι αυτοί νοιάζονται για το καλό μας. Γιατί αυτοί μας θέλουν διαιρεμένους για να μπορούν να μας χρησιμοποιούν για τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα και δεν διστάζουν να βομβαρδίσουν, να σκοτώσουν, να καταστρέψουν ζωές, εάν αυτό είναι προς όφελός τους. Γιατί βρίσκονται πάνω όσο εμείς βρισκόμαστε κάτω και μας πατούν. Και μόνο εμείς που βρισκόμαστε από κάτω μπορούμε να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, μόνο εμείς μπορούμε να φτιάξουμε την ζωή μας καλύτερη.

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να οργανωθούμε.

Να κοιτάξουμε ποιες είναι οι ανάγκες μας και να βρούμε με ποιον τρόπο μπορούμε να τις καλύψουμε με σεβασμό προς τον καθένα και προς όφελος όλων αφού οι ανάγκες είναι κοινές. Να καταγράψουμε ασθένειες για να τις γιατρέψουμε ή και άλλες τυχόν αδυναμίες για να γίνουμε πιο δυνατοί. Να επιβλέπουμε τυχόν αδικίες και να τις αντιμετωπίζουμε συλλογικά.

Να δημιουργήσουμε ομάδες που θα φροντίζουν την κοινότητα και θα εναλλάσσονται όλοι σε αυτές.

Να προφυλάξουμε μόνοι μας τον πολιτισμό μας μα και τον πολιτισμό των άλλων.

Να δημιουργήσουμε κήπους λαχανικών, με σπόρους για μας και για τους επόμενους.

Οι ομάδες κάθε θέματος της κοινότητας θα αντιμετωπίζει τα ανάλογα προβλήματα, όπως υγείας, καθαριότητας, κουζίνας, παιδιών, γυναικεία ζητήματα, και πολλά που θα προκύψουν.

Σε μια γενική συνέλευση να έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα και να ακούγονται όλων η φωνή. Να αποφασίζει η γενική συνέλευση και όσο μπορεί πιο ομόφωνες αποφάσεις ώστε να αφορά όλους αυτές οι αποφάσεις.

Από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Είμαστε άνθρωποι με ικανότητες, ο καθένας μας γνωρίζει κάτι που μπορεί να μάθει στον άλλον. Να αναδείξουμε αυτές τις ικανότητες και να συνεργαστούμε. Να δούμε ποιες δυνατότητες έχουμε και ποιες όχι.

Να ζητήσουμε να μάθουμε τις ανάγκες από όλους και να τις καταγράψουμε. Να δούμε τι απ’ όλα μπορούν να καλυφθούν από εμάς άμεσα και τι μας λείπει. Να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο που είναι αλληλέγγυος και να βοηθήσει στην κάλυψη των αναγκών (συνεισφέροντας υλικοτεχνικά κ.α).

Να οργανώσουμε γιορτές για να γνωριστούμε μεταξύ μας και με τους ανθρώπους που μας επισκέπτονται. Κάποιοι από εμάς γνωρίζουν να παίζουν μουσική κάποιοι θα φέρουν όργανα. Να ανταλλάξουμε λέξεις, εικόνες, γνώσεις, κουλτούρα, γεύσεις

Να οργανώσουμε κουζίνες όπου θα μαγειρέψουμε για όλους με τα υλικά που θα βρεθούνε, τα φαγητά του τόπου μας.

Να βρούμε τι μπορούμε να φτιάξουμε, να βελτιώσουμε και να ομορφύνουμε ώστε να φτιάξουμε ένα λειτουργικό περιβάλλον στο οποίο θα κινούμαστε. Με ομάδες εργασίας θα αναλάβουμε τις διάφορες εργασίες που θα αποφασίσουμε να κάνουμε και που μας χρειάζονται.

Να φτιάξουμε χώρους για να παίζουν τα παιδιά και ενδιαφερόμαστε όλοι γι αυτά.

Η αλληλεγγύη στηρίζεται στο «δίνω και δίνω» και όχι στο «δίνω και παίρνω».

Για μια κοινωνία ελευθερίας από ελεύθερους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν μαζί.

Από εμάς για εμάς

 

 

 

 

 

Categories
Κείμενα

Ρομπέν του Ξύλου – κείμενο δημοσιοποίησης

Ρομπέν-κείμενο

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΡΑ

Σε μια σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα κίνηση προβήκαμε οι εργαζόμενοι και οι απολυμένοι της εταιρείας ξυλείας «Παπαδόπουλος – Παγούρας» στην Ημαθία.

Περίπου 7 χρόνια αντιμετωπίζαμε τη σκληρή τακτική των εργοδοτών να μη μας πληρώνουν ή να μας πληρώνουν ελάχιστα έναντι, ώστε να είμαστε αιχμάλωτοι και εγκλωβισμένοι στις ορέξεις τους. Παλιά μου τέχνη κόσκινο τα (αδίστακτα) αφεντικά, όλα τα αφεντικά σε όλα τα μέρη της Γης. Γνωστή η τακτική τους: πληρωμές έναντι, αίτηση κήρυξης πτώχευσης της εταιρείας, άρνηση να φανούν συνεπείς απέναντι στις οφειλόμενες και ληξιπρόθεσμες οφειλές και απαιτήσεις προς το προσωπικό, παρόλο που και οι ίδιοι επίσημα τις αναγνώρισαν!

Μολονότι το Πρωτοδικείο αποφάσισε οι εργοδότες να μην πουλήσουν τίποτε από την περιουσία της εταιρείας, τα αφεντικά ξεκίνησαν να πουλάνε το μηχανολογικό εξοπλισμό, αλλοιώνοντας την περιουσία της εταιρείας, κατασπαράσσοντας το καμάρι μας, τη ζωή μας… Και ξανά υποσχέσεις για πληρωμές, αν σταματήσουμε τις αγωγές, και ξανά προσβολές, εκμεταλλευόμενοι τον χρόνο που κερδίζουν από το αίτημα της πτώχευσης το οποίο καταθέτουν, αναβάλλουν, ματαιώνουν και ξανά επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.

Όποιος εργαζόμενος τόλμησε να ζητήσει τα χρήματά του, αντιμετώπισε τις απειλές των αφεντικών, που χτυπώντας τα χέρια τους πάνω στο γραφείο, έλεγαν με τσαμπουκά: «Δεν έχω, κάνε ό,τι θες, άντε και…». Αναγκαστήκαμε να ζητιανεύουμε τα δεδουλευμένα μας και τους κόπους μιας ζωής για να θρέψουμε τις οικογένειές μας. Οι προσβολές και η απαξίωση ήταν η ανταμοιβή μας. Αδιαφορούν για την επιβίωσή μας, μας οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση επικαλούμενοι πάντα την κρίση και όχι την ανικανότητά τους.

Το αποκορύφωμα του εργοδοτικού εμπαιγμού, έρχεται το 2014 όταν εμφανίζεται κάποιος και, με αδιαφανείς διαδικασίες, αναλαμβάνει την εταιρεία ως νέος επενδυτής, διαχειριστής, οικονομικός διευθυντής, δήθεν σωτήρας, γενικός δερβέναγας, για να εξαθλιώσει την επιχείρηση δημιουργώντας χρέη, αφήνοντας απλήρωτες τις υποχρεώσεις της επιχείρησης, από το 2014 μέχρι τον Ιανουάριο του 2016. Τον αποκαλούμε “Σωτήρα”. Ούτε το όνομά του δεν μπορούμε να πούμε, αφού δεν φαίνεται πουθενά.

Αποφασίσαμε να καταλάβουμε τα μέσα παραγωγής και να λειτουργήσουμε το εργοστάσιο, χωρίς αφεντικά, και με αυτοδιαχείριση, να σηκώσουμε το μπόι μας, να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας.

Δεν διεκδικούμε τους τίτλους ιδιοκτησίας του εργοστασίου , δεν είμαστε αφεντικά ούτε υπάλληλοι κανενός, είμαστε ομάδα χωρίς ιεραρχίες λειτουργώντας με Συνελεύσεις, αποφασίζοντας συλλογικά όλοι οι εργαζόμενοι μαζί.

Στόχος μας: η διαχείριση της παραγωγής να περάσει στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο. Να επιβάλουμε μια λύση, για την επαναλειτουργία του εργοστασίου κάτω από: Εργατικό έλεγχο της παραγωγής και αυτό-διεύθυνση μέσα από την συνέλευση των εργαζομένων, και με τον καθημερινό μας αγώνα, να καταφέρουμε να προωθήσουμε μια τέτοια λύση, ώστε όλο αυτό το εγχείρημα να είναι βιώσιμο.

Είμαστε αποφασισμένοι να ξεκινήσουμε το εργοστάσιο χωρίς αφεντικά, ως μια απάντηση στη κρίση και την εκμετάλλευση, από απλήρωτους εργάτες και σε επίσχεση εργασίας, σε ένα εργοστάσιο ξυλείας. Έχουμε καταθέσει ασφαλιστικά μέτρα, προχωρήσαμε στην κατάληψη του εργοστασίου, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα μας και όλες τις οφειλές, για τα οποία η δικαιοσύνη έχει αποφανθεί θετικά ήδη από το 2013.

Το σύνθημα μας : «Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς»

Ζητούμε από τον Δήμο Βέροιας, την Κυβέρνηση, κάθε φορέα, κάθε δημότη και δημότισσα να σταθεί στο πλάι μας, να μας στηρίξει, ώστε ο παραγωγικός κλάδος να μείνει ζωντανός, ειδικά εδώ στον Ν. Ημαθίας που καλπάζει η Ανεργία.

Καλούμε όλους τους φορείς, τις συλλογικότητες, τις οργανώσεις και τα αλληλέγγυα άτομα, που μοιράζονται τις αρχές, τις ιδέες και τους σκοπούς των “Ρομπέν”, να είναι στο πλευρό μας και να μας στηρίξουν πολιτικά, ηθικά, οικονομικά. Να αντισταθούμε όλοι μαζί σε κάθε εκστρατεία τρομοκράτησης από ασυνήθιστα ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ, της ασφάλειας και της αστυνομίας που συνέβη πρόσφατα, παρόλο που η συγκεκριμένη περίπτωση είναι εις γνώση του ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας, ο οποίος συμμετείχε σε Συνέλευση των εργαζομένων και των αλληλέγγυων, με πολυάριθμη αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον βουλευτή κ. Χρήστο Αντωνίου, και την Γραμματέα κα Σαράντη Βαρβάρα.

Ας φανούν συνεπείς οι κυβερνητικοί απέναντι σε ανθρώπους που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία και τη ζωή. Αυτό το εργοστάσιο μπορεί να θρέψει δεκάδες οικογένειες, να δώσει ζωή στην Βέροια, που ρημάζει όπως κι όλη η Ημαθία.

Εκατοντάδες επιχειρήσεις στην Αργεντινή, δεκάδες επιχειρήσεις στην Ευρώπη, η ΒΙΟ.ΜΕ. και εμείς οι Ρομπέν ανοίγουμε το δρόμο. Με αυτοδιαχείριση και αγώνα με την κοινωνία των “από κάτω” μέχρι την τελική νίκη, για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.

Η αλληλεγγύη να νικήσει!

Τηλέφωνο:2331025558 email:roben2901@gmail.com Blog:http://robenworkers.wordpress.com Facebook:Οι Ρομπέν του Ξύλου